Nú er kominn tími á að ég bloggi afur eftir ágætis hlé.
Mikið er búið að ganga á hjá okkur í veikindum og þá aðalega hjá dótturinni en eins og ég hef talað um áður þá er hún með ónæmisgalla og virkar ónæmiskerfið í henni ekki eins vel og í okkur og verður hún því oftar veik og meira veik en við hin. Hún var um daginn t.d. veik í heilar 7 vikur og var það mikið álag fyrir mig og hana líka. Missti hún heilmikið úr skólanum fyrir vikið og er því búin að vera mjög leið eins og gefur að skilja. Hún er búin að vera í mikilum rannsóknum uppi á spítala og í ljós hefur komið að ónæmiskerfið er hrunið aftur  og verður hún því að byrja líklegast í lyfjameðferð í haust sem mun taka á andlega fyrir okkur mæðgur en við ætlum að takast á við þetta eins og herforingjar. Hún er svo sterk þessi litla dúlla mín og dugleg og meira að segja var stóri bróðir hennar að tala um það í gær að hann vill endilega fá að fara með hana í alla vega eina meðferð og vera með henni allan tíman upp á spítala. En hún á fyrst að fara í blóðprufu í september til að ath hvort að ónæmiskerfið sé enn svona veikt og ef svo er þá þarf hún að fara í meðferðina en ef ekki þá sleppur hún og ég vona svo innilega það síðar nefnda.

En með mig er það að frétta að ég byrja á Reykjalund 16 apríl nk. og get ég varla beðið. Ég skal koma mér í gott form og vonandi ná að kenna líkamanum  að hlíða heilanum. Nú hef ég ekki drukkið gos í meira en mánuð og sakna ég þess ekkert. Ég get ekki einu sinni drukkið sódavatn sem er bara hið besta mál að mínu mati. Mér líður mikið betur og hefði ég aldrei getað trúað því sjálf fyrr en eftir að ég hætti hversu vel manni getur liðið bara með því að hætta að drekka gos. Ég finn hvað allur bjúgur er búinn að renna af mér og ég meira að segja get náð hringunum af mér núna án þess að nota sápu :)