Ég hef einhverja mikla þörf á að koma mínum sjúkdómi þ.e. ms sjúkdómnum á framfæri þessa dagana. Mér finnst bara allt of lítil þekking um þennan blessaða fylgifisk okkar. Meira að segja ég sem er búin að vera með ms í að verða 17 ár veit ekki nógu mikið um þennan sjúkdóm og sama hvað ég reyni að læra meira finn ég alltaf eitthvað nýtt með bara mig sjáfa. Eins og núna þessa dagana þá er heilsan ekki búin að vera upp á sitt besta. Ég er með endalausan höfuðverk sem er oftast boð um að ég sé að byrja í kasti en þessi höfuðverkur finnst mér samt vera aðeins öðruvísi en venjulega. Ég finn til í öllu höfðinu núna og það er eins og það sé eitthvað lifandi að synda í höfðinu á mér af því að verkurinn færist úr einum stað í annan. Já ég er pínu skrítin en hver er það ekki!!!

En alla vega þá svaf ég ekkert voðalega vel í nótt enda var höfuðverkurinn frekar mikill og þegar ég er með mikinn höfuðverk þá fæ ég vöðvabólgu sem veldur því að ég verð öll stýf og þ.a.l. fæ ennþá meiri höfuðverk. Þetta kallast víst vítahringur. En maður græðir víst lítið á því að vera að einhverju væli svo að ég sleppi því bara.

Ég tek enn inn LDN og gengur það svona sæmilega. Ég gleymi því allt of oft en þá sleppi ég í mesta lagi í 2 daga. En ég finn enga aukavekun þrátt fyrir það svo að mér verður alla vega ekki meint af því. Ég er aðeins að reyna að stækka skammtinn aftur smátt og smátt en mér liggur svo sem ekkert á því. Á meðan 1,5 ml. er að gera eitthvað gagn læt ég það bara duga. Ég er reyndar komin upp í 1,8 ml.ca.

Ég opnaði mig aðeins inni á facebook um daginn og talaði um ms sjúkdóminn eins og ég sé hann eða eins og ég upplifi hann. Ég vil tala um hann af því að mér finnst óþolandi að þegar ég segi fólki hvað sé að mér þá kemur svona niðurlútur svipur og svo heyrist " æjæ ". Ég vil enga vorkun enda er lífið jú bara skóli og ms sjúkdómurinn er mitt fag. Svo er einhver annar í öðru fagi eins og t.d. að lifa heilbrygðu lífi því það er jú líka einhverskonar fag. Það er mis erfitt eins og svo margt annað en það hafa allir einhverja bögla að bera í lífinu. Ég veit að maður gerir þetta þegar maður heyrir eitthvað svona og að þetta eru ósjálfráð viðbrögð en ég vil bara láta koma fram við mig eins og hvern annan. Jú jú ég á mína erfiðu daga en það gera allir nema að mínir eru kannski erfiðir út af lömun, sjóntruflunum eða einhverju öðru sem kemur út af ms-inu.
Vitiði að ms-ið getur líka verið pínu fyndinn sjúkdómur svo að það er ekki allt slæmt við hann. Það sem að mér finnst alveg brjálæðislega fyndið fyrir mína parta er þegar ég fæ blindfullu veikina ;) Já það eru sjóntruflanirnar. Þá sé ég tvöfalt og labba eins og ég sé alveg blindfull. Einu sinni var maðurinn minn spurður hvað ég væri að gera svona full á virkum degi þegar við fórum í eina búð hahahahaha. Já þetta finnst mér voða fyndið enda þekkt fyrir aulahúmorinn minn ;) En ég verð líka að getað brosað og haft gaman af mínum fylgifisk ;)
En hafið það sem allra best í dag sama hvað er að hrjá ykkur, munið bara að brosa og þá fáið þið pottþétt bros á móti ;)