Jæja ég lofaði að koma með fréttirnar af breytingunni en þær eru hvort sem er komnar inn á facebook svo að þær eru ekkert leyndó lengur hehehe. Já ég er orðin stutthærð nánast og er það alveg svakaleg breiting fyrir mig en ég er búin að vera með sítt hár nánast alltaf neme kannski fyrir svona 15 árum síðan þegar ég lét klippa mig stutt en ég var ekki lengi að safna aftur eftir það en núna er ég mjög ánægð ;)

En nóg af mér í bili alla vega. Stelpan byrjaði í lyfjameðferð á miðvikudaginn sl. og gekk hún bara nokkuð vel og var Helena rosalega dugleg allan tíman, líka á meðan verið var að stinga hana. Hún fann varla fyrir því ;) Við vorum uppi á spítala allan daginn, hún að læra og svo að föndra og ég að ræða við félagsráðgjafa í sambandi við akstursstyrk og öll mín réttindi út af framfærslu með langveikt barn. Þetta tók fyrir mitt leiti allt of langan tíma en vonandi tekur þetta ekki svona langan tíma í hvert skipti sem við þurfum að fara. En stelpurnar á leikstofunni meiga nú eiga það að þær styttu tímann alveg helling enda eru þær líka algjört æði. Þær mundu strax eftir okkur mæðgum og létu okkur líða eins og heima hjá okkur alveg strax sem mér finnst alveg frábært þar sem þetta á jú eftir að vera okkar annað heimili í allan vetur. En þegar nálin var sett upp hjá Helenu var tekið blóðsýni og við fengum niðurstöðuna þegar við vorum að fara heim. Niðurstöðurnar voru ekkert voðalega góðar en Helena þjáist af alvarlegum járnskorti og blóðleysi. Hún er strax byrjuð að taka inn járntöflur og svo fáum við að vita hvað hann vill gera meira þegar við hittum læknin 4 des. Þetta er víst eitthvað ættgeingt þar sem bæði ég og mamma erum svona og sama hvað við tökum mikið járn og borðum mikið af járnríku fæði þá virðist líkaminn ekki vilja vinna með það :/ Þetta er of flókið fyrir mig til að skilja svo að ég ætla ekki einu sinni að reyna að gera það. En Helena er flott og hress stelpa sem er bara að fá hita toppa annað slagið en hvað er það á milli vina ;)

Ég fór á árshátíð um helgina með manninum og elsta syninum hjá Msí og skemmtum við okkur alveg rosalega vel. Við vorum ekki komin heim fyrr en rúlega 5 um morgunin það var það gaman hjá okkur. Það má segja það að okkur hafi verið sópað út með ruslinu því að við vorum síðust út hahaha. Sko ekki bara ég og maðurinn minn heldur við tvö og 3 önnur pör líka ;) Já við kunnum þetta alveg ennþá hahaha.

Heilsan góð og spenningur mikill hjá sumum ;)

Heilsan er bara nokkuð góð hjá mér fyrir utan smá svima sem er búin að vera að hrjá mig sl. 3 daga en ég held að hann stafi af einhverri pest því að ég er búin að vera með smá hita líka, ekki mikinn samt en smá. En það eru bara 8 daga í það að Helena byrji í lyfjameðferð á spítalanum og þarf hún að fara á 3 vikna fresti. Hún fær kennslu í hvert skipti svo að hún missir ekkert úr skólanum í þetta skipti sem er frábært alveg og er hún svo spennt fyrir því að fá að fara í skólann á spíalnum að hún getur vala beðið ;)

Eftir 2 daga verð ég orðin grasekkja í 4 daga og verð ég að segja það að ég er bara farin a ð hlakka pínu til. Við krakkarnir ætlum að hafa það svo skemmtilegt á meðan og koma svo pabba þeirra skemmtilega á óvart þegar han kemur heim að við getum ekki  beðið :) Við erum að spá í að fara í bíó og svona og fá okkur eitthvað gott að borða og kannski spila og gera eitthvað voða skemmtilegt. Reyndar verður Alexander að vinna alla helgina en hann gerir þá bara eitthvað með okkur þegar hann er búinn að vinna. Ég geri allt of sjaldan eitthvað skemmtilegt með krökkunum finnst mér nema kannski að fara með strákunum að hjóla en Helenu finnst það td ekkert gaman. Ég vona að veðrið verði gott því að það gæti verið gaman að fara eitthvað út með þeim að labba eða eitthvað svoleiðis :)

Ég er svo stolt að honum Andra Snæ en hann ásmt tveimur bekkjar sistrum sínum opnuðu síðu á facebook gegn einelti. Tilgangurinn með þessari síðu er að vekja fólk til umhugsunar um að einelti á ekki að eiga sér stað og er ljótt. Eineltilti getur skemt líf þolenda því að sumir alls ekki allir en sumir þola það svo illa að þeir ákveða það að enda líf sitt því að þeim líður svo illa en aðrir eru aðeins sterkari og geta haldið áfram að lifa en örin gróa hægt og tala ég af reynslu. Ég varð fyrir frekar ljótu einelti sem barn í grunnskóla. Ég var uppnefnd og mér var strítt upp á hver einasta dag. Ég tel mig bara vera það sterka að ég stóð upp sem sigurvegari. Ég lifði af grunnskólann en ég er enn sár, ég er óörugg, feiminn og klaufaleg. Þegar ég er í kringum fólk tala ég mikið og hlæ og brosi en innst inni er ég brothætt og langar oft að fara að gráta en ég geri það ekki af því að ég er sterk og ég vil vera sterk. Ég er líka með minn vin minn með mér í för sem heitir Ms og erum við alltaf saman en sýnum það ekki alltaf.

Jákvæðni kemur manni langann veg!

Það er mikið búið að ganga á þessa vikuna svo ekki sé meira sagt!!! En stæðstu fréttirnar eru þær að Helena þarf að byrja í lyfjameðferð aftur og mun hún líklegast byrja núna í næstu viku. Hún þyngist svo til ekki neitt sem þýðir að hún er greinilega ekki heldur að nærast nógu vel. Sama hvað ég reyni að fá hana til að borða fjölbreitt fæði þá fer voða lítið ofan í hana. Hún segist vera svöng og allt það en svo þegar maturinn kemur á borðið þá borðar hún voða lítið. Jú það koma dagar þar sem hún borðar vel en þeir eru fleiri þar sem að hún vill helst ekki neitt.  Hún á á vera í meðferðinni þangað til í apríl eða mai sem er allur veturinn en við bara verðum að taka því. Ekki þýðir að gráta það eitthvað því að ekki græðir maður mikið á því ;) Hún er bara frekar spent að byrja því að hún fær að fara í skóla á spítalanum líklegast þ.e. á meðan hún er með nálina í sér og á meðan lyfið er að renna í gegn sem tekur svona 3-4 klst í senn þá sleppur hún ekkert við það að þurfa að læra ;) Enda vill hún það heldur ekkert hún er svo dugleg í skólanum og henni þykir svo gaman að læra. Hún var að gera skriftarverkefni í heimanámi í gær og ég verð nú bara að segja að vá hvað barnið skrifar vel. Hún skrifar betur en  allir á heimilinu til samans.

En heilsan hjá mér er búin að vera nokkuð stabíl svo að ekki hef ég undan neinu að kvarta. Ég fór út að labba í gær með henni Vigdísi vinkonu og var það bara mjög hressandi enda veðrið æðislaga gott og fallegt. Við löbbuðum út í skóla til að borga bíóferðina sem að Andri er að fara í og svo í áttina að Brautarholtskirkju. Á morgun ætlum við að endurtaka þetta og svo aftur og aftur og vonandi verð ég eins dugleg og hún er en hún er ný búin að eignast lítinn strák sem hún fer alltaf út að gana með og svo er hún með 3 hunda sem þurfa að hreifa sig líka. Ég verð að fara að vera duglegri að hreifa mig.

Það styttist í það að eiginmaðurinn fari út og er ég bara farin að hlakka pínu til ;) Ég hlakka samt meira til að fá hann heim aftur því að þá kemur smá leyndó ;) Segi ekki meira í bili þó svo að hann lesi þetta aldrei því að hann má ekki frétta neitt ;) Þetta kemur allt í ljós eftir að hann kemur heim ;)

Jæja ekki gat ég látið bloggið heita Ms og lyfjagjöfin lengur svo að það er komið með nýtt nafn og það er bara stutt og laggott " Lífið með ms "

Í dag er skemmtilegur dagur hjá mér en í dag er ég að fara að hitta alla vini míni í MSFF :) Ég hlakka alltaf svo til að hitta þetta skemmtilega fólk sem er með mér í þessu. 
Ég vona nú samt að ég verði orðin skárrri í mjöðminni en ég hef legið eitthvað vitlaust svo að ég er orðin drag höllt og ómugleg en ég ætla bara að reyna að labba það úr mér hérna heima áður en ég fer. 
Það er útborgunardagur í dag svo að ég á pening fyrir bensíni á bílinn og fyrir mat alla vega í smá tíma en það er alveg magnað hvað peningarnir hjá manni klárast hratt um hver mánaðarmót og þá er ég ekki að tala endilega um mig heldur alla á Íslandi. En þetta á ekki að vera vælublogg um peningaleysi, stjórnmál eða neitt svona neikvætt. Þetta blogg á bara að snúast um gleði þrátt fyrir smávægilegt eða svona pínu oggu lítið Ms. Ég er orðin svo þreytt á að vera neikvæð að ég ætla mér að snúa blaðinu við og á hinni síðunni setndur stórum stöfum JÁKVÆÐNI og lýst mér mikið betur á það orð enda er það eitthvað svo mikið fallegra orð :)
Undanfarin ár hefur mér ekki hlakkað mikið til jólanna en núna er með bara farið að hlakka dáldið mikið til. Við kannski getum ekki haft marga pakka undir trénu í ár en vitiði það að það er allt í lagi enda eiga jólin ekki að snúast í kringum gjafirnar heldur samheldni fjölskyndna og gleði. Við munum borða góðan mat og eiga ánægjulega stund saman með fjölskydunni og aldrei að vita nema að við grípum í spilin og fáum húsbóndann til að spila með :)

Nú er elsti sonurinn kominn með fasta vinnu þ.e. hann er búinn að vera að vinna þarna í tæpt ár en núna er hann kominn með fastar vaktir sem er frábært svo lengi sem það trufli ekki skólann. Við viljum jú að hann nái sér í góða menntun og svona áður en hann tekst á við lífið fyrir alvöru. Það er ekki gefins fyrir krakka í dag að kaupa sía fyrstu íbúð og eigum við von á því að fá að hafa han heima hjá okkur næstu 5-10 árin til viðbótar enda er það ekki svo slæmt ;) Hann er svo yndilegur þessi elska eins og öll mín börn sem mér finnst bara hafa heppnast framar vonum. Ég er kannski eins slæm mamma og mér hefur svo oft fundist ég vera. Þau eru góð við aðra krakka í skólanum og ef að þau sjá einhverja nýja krakka í skólanum þá tala þau við þau strax.
Þau eru að standa sig vel í skólanum líka og hafa gaman af því að læra. Það er gaman ða sjá áhugann hjá Andra mínum, hann segist oft ekki skilja það sem hann á að gera í íslensku og það er nóg að sýna honum það 1 sinni þá skilur hann það strax og það sama má segja um hana Helenu. Hún er snillingur í að finna það út hvað hún á að gera í stærðfræði og eins og sögubókunum sínum þegar hún á að skrifa sögu um eitthvað þá gerir hún það alveg sjálf og svo er hún mjög góð í lestri líka. Mér finnst þetta það besta í heimi. En jæja núna segi ég bless í dag því að ég ætla að fara að labba um húsið og reyna að losna við þennan mjaðmaverk sem er að hjá mig eftir nóttina ;)

Dagurinn í dag mætti alveg vera skárri en ég ætla ekkert að láta það trufla mig eitthvað að ráði. Ég er bara með smá hausvek og skrítin í andlitinu og smá máttlaus en hvað er það á milli vina ;) Ég kemst alveg upp úr þessu eins og sem svo oft áður svo að ekki væli ég neitt. Ég náði að leggja mig þegar allir krakkarnir voru farnir í skólann svo að það var ágætt og svo ætla ég mér bara að taka því rólega í dag svo að ég verð búin að jafna mig á no time ;)

MSFF gengur vonum framar og eftir að við komum í MS stoð blaðinu eru þó nokkrir búnir að bætast í hópinn sem er bara gleði efni. Mér finnst þessi félagsskapur svo skemmtilegur og ég kemst alltaf í gott skap þegar ég hitti vini míni þarna enda er þetta svo góður og skemmtilegu hópur að það er ekki annað hægt en að vera glaður :) Ég mætti samt kannski alveg fara að draga úr kaffi drykkjunni þegar ég er þarna því að ég þarf endalaust að pissa þegar ég drekk kaffi og ég drekk alla vega 2 - 4 bolla á meðan ég er þarna. Ég þarf bara að fara að taka  með mér te eða eitthvað til að drekka í staðin. Svo er ég byrjuð að prófa að drekka Laktósa fría mjólk í stað venjulegrar og ótrúlegt en satt ég virðist þola hana betur. Ég fæ ekki í magan við að drekka hana eins og þegar ég er að drekka þessa venjulegu. Ég veit samt ekkert hver munurinn er svo að ég hef ekki hugmyn um hver skýringin er. Við hjá MSFF erum að fá náringarþerapist til okkar 8 október og er ég að vonast til að hún geti hjápað mér að skilja þetta og það verður líka forvitnilegt að heyra hvað hún hefur að segja um mataræðið hjá okkur og svona.

Fyrsta fimmtudag hvers mánaðar stendur til að gera eitthvað skemmtilegt utan Árskóga sem er félagsheimilið það sem við höfum aðstöðu og stakk ég upp á því í gær að fara kannski í eitt skipti í Árbæjarsafnið. Ég held að ég hafi ekki komið þangað síðan ég var 6 ára eða alla vega man ég ekki eftir því að hafa farið þangað eftir þann tíma. Minnið er orðið svona eins og net og þá er ég að tala um sjófiska net með stórum götum á ég er farin að muna svo lítið. En ég virðist samt muna eftir fáránlegustu hlutum samt sem er voða skrítið.

Krakkarnir eru farnir að telja dagana til jóla en ég lifi bara dag frá degi og er ekkert að spá í þessu því að það veldur bara stressi hjá mér. Nú er Baldur að fara til útlanda í smá dekurferð  ;) en hann verður bara í 4 daga og á það svo sannarlega skilið svo að ég lifi það alveg af. Ég hefði reyndar ekkert á móti því að komast til útlanda líka en það verður bara að bíða aðeins lengur.

En jæja lengra ætla ég mér ekki að hafa þessa færslu svo veriði blesss þangað til næst.

Þá er loksins komið að nýrri færslu frá mér. Það er bara búið að vera brjálað hjá mér að gera að ég veit orðið varla hvað ég heiti!!!
En alla vega þá gengur bara svona nokkuð vel hjá mér þannig lagað alla vega. Ég er ekki búin að fá nein alvarleg köst í alla vega 2 mánuði svo að ég er bara mjög stabíl núna. Bakið er reyndar búið að vera að valda mér leiðindum og taugaverkirnir en ég bara verð að takast á við það eins vel og ég get og ekkert væl. Helena er enn og aftur byrjuð í sínum blóðrannsóknum vegna ónæmisgallans og nú er biðin tekin við en við fáum niðurstöðurnar 7 október og þá kemur í ljós hvort að hún byrji í lyfjameðferð aftur eða ekki. Innst inni þá er ég bara nokkuð bjartsýn um að allt komi glæsilega út úr þessu og að hún sé bara orðin alveg heilbrigð enda ekkert smá dugleg 8 ára gömul stelpa :)

En já ég fékk frekar slæmt kast fyrir 2 mánðum síðan sem olli einhverskonar krömpum og máttleysi inn á milli. Þetta var mjög óhugnalegt og vont kast og var ég með strengi í bakinu í  langan tíma á eftir. Ég var í svona mánuð að jafna mig að fullu en ég náði mér nokkuð vel. Það versta var að krakkarnir þurftu að horfa upp á þetta og urðu þau auðvitað viti sínu fjær af hræðslu og þá sérstaklega yngri guttinn minn. En ég ætla mér aldrei að upplifa svona kast aftur og hvað þá að láta krakkana mína horfa upp á það. Þetta er eitt af því erfiðasta sem ég hef upplifað og neita ég því bara að gera það aftur!!

Ég vil koma því á framfæri að ég ásamt nokkrum öðrum erum búin að stofna félagsmiðstöð fyrir ms sjúklinga sem eru kannski ekki það veikir að þeir þurfi á aðstoð að halda en eru mikið kannski einir og vilja félagskap og eins upplýsingar og fræðslu frá öðrum sem eru að kljást við það sama og þeir. Félagsmiðstöðin er til húsa við Árskóga 4 og hittumst við alltaf á þriðjudögum og fimmtudögum á milli kl. 14 og 17. Við ræðum um allt á milli heima og geima og stundum grípum við í spilin og spilum saman og svona. Þetta er bara hinn skemmtilegsati félagskapur og börnin eru alltaf velkomin með. 

Nú er kominn tími á að ég bloggi afur eftir ágætis hlé.
Mikið er búið að ganga á hjá okkur í veikindum og þá aðalega hjá dótturinni en eins og ég hef talað um áður þá er hún með ónæmisgalla og virkar ónæmiskerfið í henni ekki eins vel og í okkur og verður hún því oftar veik og meira veik en við hin. Hún var um daginn t.d. veik í heilar 7 vikur og var það mikið álag fyrir mig og hana líka. Missti hún heilmikið úr skólanum fyrir vikið og er því búin að vera mjög leið eins og gefur að skilja. Hún er búin að vera í mikilum rannsóknum uppi á spítala og í ljós hefur komið að ónæmiskerfið er hrunið aftur  og verður hún því að byrja líklegast í lyfjameðferð í haust sem mun taka á andlega fyrir okkur mæðgur en við ætlum að takast á við þetta eins og herforingjar. Hún er svo sterk þessi litla dúlla mín og dugleg og meira að segja var stóri bróðir hennar að tala um það í gær að hann vill endilega fá að fara með hana í alla vega eina meðferð og vera með henni allan tíman upp á spítala. En hún á fyrst að fara í blóðprufu í september til að ath hvort að ónæmiskerfið sé enn svona veikt og ef svo er þá þarf hún að fara í meðferðina en ef ekki þá sleppur hún og ég vona svo innilega það síðar nefnda.

En með mig er það að frétta að ég byrja á Reykjalund 16 apríl nk. og get ég varla beðið. Ég skal koma mér í gott form og vonandi ná að kenna líkamanum  að hlíða heilanum. Nú hef ég ekki drukkið gos í meira en mánuð og sakna ég þess ekkert. Ég get ekki einu sinni drukkið sódavatn sem er bara hið besta mál að mínu mati. Mér líður mikið betur og hefði ég aldrei getað trúað því sjálf fyrr en eftir að ég hætti hversu vel manni getur liðið bara með því að hætta að drekka gos. Ég finn hvað allur bjúgur er búinn að renna af mér og ég meira að segja get náð hringunum af mér núna án þess að nota sápu :)

Ég er búin að vera í pínu sjokki eftir að ég kom frá lækninum svo að ég hef ekkert vljað vera að blogga neitt. Ég fæ ekki Tysabri né hitt lyfið svo að ég verð látin bíða enn lengur en ég á að byrja í strangri sjúkraþjálfun til að kenna líkamanum að hlíða heilanum í hreifingum og á ég að byrja á Reykjalundi og svo fara í sjúkraþjáfun einhverstaðar í bænum í alla vega 4 skipti og svo í Mosó. Ég er ekki orðin alveg 100% eftir kastið um daginn og á ekki von á að verða það aftur í einhvern tíma alla vega. En aldrei að segja aldrei. Þetta er bara gangur lífsins og verður maður bara að taka því. Annars hef ég alveg rosalega gott af því að fara á Reykjalund og er ég bara nokkuð spent að fara.
Ég á ekki að byrja á LDN-inu aftur svo að ég hef ekkert verið að gera það en það er að koma annað ms lyf á markað eftir ár sem ég mun pottþétt fá og ætla ég mér bara að bíða eftrir því.

Ég átti afmæli um daginn og bauð ég öllum okkar helstu vinum okkar í mat. Ég var með uppáhalds réttinn minn og voru allir bara mjög sáttir með hann. Við skemmtum okkur mjög vel fram eftir kvöldi og þegar gestirnir voru farnir fórum við bara í rúmið enda frekar þreytt eftir langan dag.

Yngri guttinn minn fór til taugalæknis um daginn og greindist hann með mjög mikið mígreni og er hann  kominn á lyf við því sem vonandi fer að virka sem fyrst. Hann er með mígreni daglega og er það að trufla hann í skólanum. Svo er dóttirin að fara að hitta lækninn sinn á mánudagnn en hún kallar hann Ásgeir afa því að hann er bún að vera með hana í meðferð síðan hún fæddist og eru þau mestu mátrar. Hún fæddist með ónæmsgalla og er því mjög oft veik en var bún að ná sér en er byrjuð að vera slæm aftur. Hún er endalaust að fá svokallaða hitatoppa þ.e. kannski hitalaus á daginn en ríkur upp í hita á kvöldin og yfir nóttina og um morguninn kannski og svo aftur hitalaus yfir daginn. Svo er hún byrjuð að grípa hverja pest á fætur annari sem er kannski ekki svo skrítið þegar hálfur skólinn er kannski að veikjast núna en hún virðist vera að veikjast oftar en aðrir. En þetta kemur allt í ljós vonandi í næstu viku eða þar næstu.

Svo eru bara tæpar 3 vikur í að elsta barnið fái bílpróf svo að ég er  bara komin með einkabílstjóra þá ;)
Nei hann er búinn að segja það að hann vilji það sko alls ekki en hann fær þá bara ekki bílinn minn lánaðann ;) En það verður ansi gott þegar hann fær prófið því að þá getur hann keyrt sig sjáfur í og úr vinnu um helgar.

Jæja lenga hef ég þetta ekki og ég reyni mitt besta með að vera duglegr að skrifa.
Verið góð við hvert annað og verið jákvæð með bros á vör því að þá fáið þið bros á móti og það er svo gott.

Ég er farin að vera mjög löt við að blogga og hef því ekkert verð að gera það undanfarið. Allavega þá eru bara tveir dagar í að ég hitti lækninn sem útvegar lyfinu Tysabri og fer sá fundur vonand vel og allt gangi í minn hag. Ég verð að viðurkenna það að ég er búin að vera pínu hrædd um að ég fái þetta svo kallaða flog aftur enda er það alls ekki gaman að upplifa. En á maður ekki bara að vera jákvæður og horfa fram á við í staðin fyrir að vera að bíða eftir næsta kasti. Ég ætla ekki að gera það og ég skal vera ég sjálf aftur. Mér finnst ég ekki vera ég sjálf þegar ég er að fá þessi köst heldur finnst mér ég bara vera áhorfandi og ég er bara að horfa á mig vera að ganga í gegnum erfasta hjallann. Ms-ið er ekki raunverulegt finnst mér. Þegar ég var yngri þ.e. svona um það bil 10 eða 11 ára og sá kannski bekkjarsitkyni mín fótbrotin eða handleggsbrotin hvað mig langað að fá gifs líka og þurfa að nota hækjur. Ég held að lang flestir krakkar hugsi svona alla vega einu sinni yfir æfina en svo núna þegar ég þarf á svona hjálpatækjum að halda þá er þetta bara alls engin skemmtun.

En það getur samt verið pínu fyndið hvað hlutirnir rætast og svo fáránlegan hátt. En í dag er gleði dagur hjá íslenku þjóðinni. Við unnum málið í sambandi við Icesafe fyrir dómstól :) Áfram Ólafur Ragnar Grímsson sem er einn sá allra besti forseti sem íslenska þjóðin hefur átt ( finnst mér alla vega ).

Ég var svo " heppin " að skera mig um daginn og núna er ég að drepast í handleggnum. Það er ekki komin sýking í sárið en þetta er samt skrambi vont. En ég passa mig upp á að halda sárinu hreinu svo að það komi ekki sýking.

En nú verð ég að koma krökkunum mínum í að fara að læra svo að ég kveð ykkur með bros á vör ;)

Jæja þá, núna er ég búin að vera í mjög slæmu kasti. Á mánudaginn byrjaði það og er enn en það er að ganga til baka. Þetta byrjaði dáldið svakalega og mjög skyndilega. Ég vaknað um morguninn og ekkert vitist vera að. Ég hringdi í vinkonu mína og vð spjölluðum í svona 5 mín. en þegar ég var búnin að leggja á þá fann ég mjög skrítna tilfinningu. Ég varð allt í einu mjög þreytt og orkulaus svo að ég staulaðist í sófann og náði að hringja í manninn minn með miklum erfiðum. Fingurnir vildu ekki hlíða mér. Hann kemur heim í hvelli því að hann heyrði að það var eitthvað mikið að því ég gat varla talað. Þegar hann kemur heim er ég alveg stíf, ég get ekki talað, átti erfitt með að borða, sitja. Ég varð bara að liggja og fá svo hjálp við allt. Ég er búin að vera í hjólastólnum í 4 daga og síðastlinu 2 daga er ég búin að staulas um á hækjum. Í dag get ég gengið án hækjanna en ég treysti mér ekki út án þeirra. Ég ætla líka að vera bara inni að slaka á næstu daga þ.e. ég er ekki að fara að gera enhverjar æfinar eins og að príla eitthvað hér heima við tiltekt. Ég ætla mér samt að reyna að gera það sem ég get því að húsið þrífur sig ekki sjálft og ég verð að fá að gera eitthvað.

Ég hitti lækninn minn á meðan ég var sem  verst og er hún núna búin að sækja um Tysabri fyrir mig og telur hún vera meiri líkur en minni að ég fái það :) Ég gat ekki fengið betri fréttir en þetta í síðustu viku og er ég viss um að þær hafi hjálpað batanum að miklu leiti og svo auðvitað minn elskulegi eiiginmaður sem var svo duglegur að hjálpa mér líka og svo auðvitað krakkarnir mínir og foreldrar líka. Ég þakka fyrir allan þenna frábæra stuðning sem að ég er að fá alltaf þegar ég er alltaf í kasti. Ég vona að ég fái lyfið þó svo að ég hafi einhvertíman verið búin að segja að ég vildi það ekki en það var bara bitra hliðin á mér að tala. En núna eru líkurnar orðnar svo miklar að ég get ekki talað neikvætt lengur. Ég verð svo að reyna að vera dugleg að skrá niður hver einasta kast sem ég fæ. En þeim mun fækka um leið og ég byrja á lyfinu sem ég vona svo innilega að ég fái.

Núna er bara að brosa í allan dag og líka alla hina dagana því að brosið gefur svo mikið.

GLEÐILEGT ÁR KÆRU LESENDUR OG ÉG ÞAKKA SAMVERUNA Á ÞVÍ GAMLA :)

Ég er ekki búin að vera dugleg að blogga um jólin svo að ég skal reyna mitt besta að bæta úr því.
Jólin eru búin að vera góð hjá okkur þrátt fyrr þráðláta flensu öll jólin. Hún virðist vera að fara fyrst núna sem betur fer. Ég sem var búin að ákveða það að vera alveg laus um jólin en þetta bara sannar það að maður getur ekki alltaf fengið það sem maður vill. En Jólin voru samt sem áður alveg yndisleg í alla aðra staði. Við náðum að slaka vel á og sofa mikið sem að ég þurfti virkilega á að halda. Dóttirin virðist eitthvað vera að fara aftur í veikinda rútínuna en hún er búin að vera með hitatoppa öll jóln, þá er ég ekki að tala um háann hita heldur er hún kannski með 38 á morgnana og fram yfir hádegi og svo hitalaus til svona 23 kvöldin og þá ríkur hún upp aftur. Og svo er miðju barnið svo slæmur af mígreni að hann er að fara til læknis á föstudaginn og svo aftur 6 febrúar. Já þetta er endalaust hér á þessu heimili. Elsti sonurinn er búinn að vera duglegur að vinna allann desember mánuð og svo á morgun byrjar hann aftur í skólanum eftir tæplega mánaðar jólafrí. Svo er það bara bílprófið aftir 7 vikur hjá honum. Ég get ekki neitað því að ég sé pínu stressuð en hann er mjög góður og öruggur bílstjóri svo að ég á ekki að vera að stressa mig.

Ég er ekki enn byrjuð aftur að taka inn LDN-ið en ég verð að fara að gera það. Ég veit ekki af hverju ég er að draga þetta svona. En það er annað sem ég er byjuð að gera og það er að ég er farin að huga að mataræðinu hjá mér. Ég er hætt í öllu gosi og nammi og ég ætla að reyna að taka allt hveiti út hjá mér líka. Ég borða mjög sjaldan brauð þanng að ég fæ hvetið ekki þaðan en það er bara svo mikið hveti í mörgum matvælum sem maður kaupur út í búð svo að ég verð að fara að lesa betur á umbúðirnar.
Ég er byrjuð að taka inn magesíum og vona ég að það hjálp mér eitthvað í sambandi við orkuleysið í mér.

Ég er búin að vera með mikinn svima í heila viku eða rúma viku og skil ég engan vegin af hverju hann er en ég er bún að heyra nokkra aðra vera að tala um þetta líka svo að ég held bara að þetta sé annað hvort eitthvað í loftinu eða ég bara enn eitthvað lasin. En ég verð  að láta þetta duga þar sem að sviminn er kominn aftur svo að ég bið bara að heilsa ykkur með bros á vör þrátt fyrr svimann.