Líðan mín er enn góð og hef ég ekki fengið neitt bakslag frá því að kastið hætti. Ég finn að það er greinilega komin skemd á heila eftir þetta kast þar sem að v/ hliðin er ekki eins góð og áður en þetta er ekki sjáanlegt utan á mér svo að ég kvarta ekki. Hækjur og stóll eru samt alltaf nálagt mér til öryggis en ég ætla að bíða lengi eftir að þurfa á þeim að halda aftur.  Ég ætla mér að labba inn á elliheimilið eftir 50 ár eða svo svo að ég er alveg róleg. Ég geri ráð fyrrir því að börnin mín vilji að við förum á svoleiðis stofnun þ.e.a.s. ;)

Helgin eru búin að vera alveg yndisleg hjá okkur fjölskyldunni. Við erum búin að nota alla helgina í afslöppun og videó gláp ;) Yngri börnin fóru til vina sinna og gistu hjá þeim svo að við hjónin vorum bara ein með unglingnum.

Það er eitt mikilvægt sem mér langar að tala um og það er að eins og ég hef svo oft skrifað áður er að lífið okkar er bara skóli. Þetta er stæðsti skóli í heimi, skóli lífsins. Ég er búin að vera að horfa á " The docktors " þar sá ég viðtal við fólk sem á strák sem er með alvarlegan sjúkdóm. mamman kennir sér um það og hún grét sáran. Ég get skilið það enda greinilega mjög erfitt fag að ganga í gegnum þegar kemur að börnum okkar. Þetta rifjaði bara upp fyrir mér hvað það var erfitt að sjá dóttur mína inni á BSH þegar hún var 4-15 mánaða. Hún var að kljást við ónæmisgalla sem er þannig að hún var með bælt ónæmiskerfi og var því ofur viðkvæm fyrir öllum pestum. Ég kenndi mér um það í smá tíma bara af því að ég er með ms og þá fannst mér eins og ég heði bælt það. Þetta bara kemur upp í hugan á held ég öllum foreldrum þegar börnin veikjast illa. Síðan 2007 greinist unglingurinn minn með tourett og er það taugasjúkdómur. Þá kom aftur upp í huga minn að það væri örugglega mér að kenna og sagði einn læknir já og svo tveir aðrir nei. Ég kýs að trúa þessum tveimur. Ég má ekki vera að kenna mér um eitthvað sem ég get ekki lagað sjálf svo að ég geri það ekki. Skóli lífsins er oft mjög erfiður en getur líka verið jafn skemmtilegur á móti. Ég þakka bara fyrir hvern einasta dag sem við stöndum öll heil og allir eru kátir og glaðir. Ég er það kannski ekki alltaf og mjög of neikvæð og í vondu skapi en mér finnst það ekki gaman enda reyni ég að gera mitt besta í að vera í góðu skapi.

Ég heyrði í báðum ömmum mínum í gær og sögðu þær báðar að ég væri svo dugleg og jákvæð. Ég get ekkert annað. Ég á 3 yndisleg börn sem ég elska meira en lífið sjálft, ég á góðan mann sem ég dái og elska líka meira en lífið sjálft. Svo á ég frábæra foreldra sem eru svo dugleg að hjálpa mér og yndislegar ömmur. Ég á líka 1 bróður og 2 systur sem ég elska líka en hitti því miður allt of sjaldan en ég elska þau líka mjög mikið. Ég er heppin að eiga þetta fólk að. Svo er öll tengda fjölskylan líka. Þau eru líka alveg yndisleg og hafa verið okkur mjög góð.
Ekki allir hafa svona góða að og er ég þakklát fyrir allt þetta fólk í kringum mig og segi ég bara takk allir fyrir að vera í lífi mínu.

En vonandi eiga allir góðan dag og halda áfram að brosa svo að bros komi á móti :)